Z Europejskiego punktu widzenia, Tai Chi jest zespołem ćwiczeń relaksująco-koncentrujących, których uprawianie poprawia czynność układu oddechowego, nerwowego, krążenia i trawiennego, usprawnia narząd ruchu, daje spokój, zdrowie oraz odporność na stres.
W ujęciu klasycznym, chińskim, Tai Chi, to miękki "wewnętrzny" styl Kung Fu u którego podstaw leżą, ćwiczenia Chi Kung, doskonalące przepływ ożywiającej ciało energii wewnętrznej. Uprawianie tego stylu, obok wymienionych korzyści natury zdrowotnej, daje także pozbawioną agresji umiejętność skutecznej samoobrony.
Pełna nazwa Tai Chi- „Tai Chi Chuan Kung Fu” wymaga pewnego objaśnienia. Chuan oznacza „pięść” i jest dodatkiem do nazwy informującym, że dana działalność ma swój aspekt bojowy. „Kung Fu” można przetłumaczyć jako „doskonałość osiąganą na drodze długotrwałych ćwiczeń”. Można dążyć do osiągnięcia Kung w gotowaniu, malarstwie, grze na fortepianie lub w umiejętności walki. Przyjęło się jednakże określanie mianem Kung Fu chińskich sztuk walki. Trzeba jednak pamiętać, że sztuka walki oznacza przede wszystkim umiejętność walki z najtrudniejszym z możliwych przeciwników - własną słabością czy to fizyczną, czy psychiczną.
W Tai Chi Chuan pierwsze treningi poświęcone są raczej oduczaniu niż nauczaniu. Początkujący musi pozbyć się wielu niekorzystnych nawyków związanych z postawą, poruszaniem się i oddychaniem. Wstępne ćwiczenia pomagają też w wyeliminowaniu zbędnego napięcia mięśni, towarzyszącemu wielu ludziom przez całe życie. Doświadczony adept Tai Chi Chuan używa do wprawienia swego ciała w ruch tylko tych mięśni, które są do osiągnięcia tego celu rzeczywiście niezbędne, stosując zasadę Wu Wei (nie działania). Jest to warunek zdobycia w przyszłości właściwego poziomu szybkości ruchu. Na pierwszych zajęciach ćwiczący zapoznają się też, co dla wielu jest nowością, z zależnością między rozluźnianiem mięśni i uspokajaniem umysłu, między postawą ciała i nastrojem itp.

Zdrowie przez ruch
123png
Ogólnie rzecz biorąc, do ćwiczeń Tai Chi Chuan nie ma zasadniczych przeciwwskazań. Wyjątkiem od tej reguły są kobiety w ciąży
oraz osoby dotknięte ciężkimi schorzeniami narządu ruchu, które przed podjęciem ćwiczeń powinny skonsultować się ze swym lekarzem.
Tai Chi nie jest ćwiczeniem rozwijającym muskulaturę. Głównym jego celem jest zachowanie równowagi między duchem, ciałem i
umysłem. Jest to ćwiczenie, które może być wykonywane przez każdego, bez względu na płeć i wiek, bez używania jakiegokolwiek sprzętu i bez zbędnych kosztów.
Dla Tych, którzy zastanawiają się nad celowością podjęcia ćwiczeń, stosownym wydaje się chińskie powiedzenie: „Jeżeli chcesz się
napić, musisz zrobić to sam. Żaden opis wody ci jej nie zastąpi.”
Obserwacje autora, który przez pewien czas prowadził zajęcia z Tai Chi w Zakładzie Rehabilitacji Zawodowej Inwalidów w Poznaniu,
wskazują także na znaczną możliwość pozytywnego wpływu tych ćwiczeń na proces usprawniania narządu ruchu osób niepełnosprawnych. Badania ankietowe przeprowadzone w Poznańskim Ośrodku Tai Chi wykazały u ponad 90% ćwiczących poprawę w funkcjonowaniu narządu ruchu oraz układu oddechowego i nerwowego już po pierwszych miesiącach treningów.
Tai Chi wydaje się być idealnym ćwiczeniem dla kilku grup ludzi.
Są to przede wszystkim:
1. Osoby zainteresowane jakąkolwiek formą rekreacji fizycznej, nie mające chęci albo możliwości uczestniczenia w stałych zajęciach
specjalistycznych klubów lub sekcji.
2. Sportowcy i ludzie wykonujący ciężką pracę fizyczną, dla których Tai Chi stanowić może nader istotny element tak zwanej „odnowy biologicznej”.
3.Osoby intensywnie pracujące umysłowo, zabiegane, prowadzące nerwowy tryb życia, z ciągle wiszącą nad głową groźbą zawału.
4. Praktycy różnorakich sztuk walki, dla których Tai Chi stanowić może doskonałe ćwiczenie uzupełniające (jako przykład może tu służyć Hirokazu Kanazawa, karateka, posiadacz 8 Dan, czy też Główny Mistrz Japońskiego Związku Karate, Masatoshi Nakayama, ćwiczący także Tai Chi.
5. Zwykli „zjadacze chleba”, którzy chcieliby poprawić swoje zdrowie i sprawność, lecz nie mają jakoś na to czasu.
6. Osoby cierpiące na różnego rodzaju dolegliwości, dla których Tai Chi może być ogromną pomocą w procesie leczenia.
7. Ludzie wykonujący intensywną pracę umysłową, zwłaszcza wymagającą dużej koncentracji pomimo stresu.
8. Osoby, których zawód uniemożliwia wszelkie ćwiczenia fizyczne związane z ryzykiem kontuzji ręki, a zwłaszcza palców.
9. Rekonwalescenci i osoby w wieku podeszłym oraz młodzież w okresie dojrzewania, a także osoby zagrożone osteoporozą.